Rozdział 3 * nowość ^-^ * Dedykacja dla Małgosi ( mojego Erena ^-^ )

- Gdzie jest ten cholerny smarkacz? – warknął Kapral, spoglądając na zegarek 

Mikasa podeszła do niego, i spojrzała  prosto w jego kobaltowe tęczówki. Ona była jedną z nielicznych,  których nie oblatywał strach na jego widok.

- Eren  nic nie wiedział o dzisiejszym wyjeździe. – Levi przeszył ją swoim spojrzeniem.

- Twój brat potrzebuje specjalnego zaproszenia? – prychnął zirytowany

Dziewczyna zmarszczyła gniewnie brwi. Ich spojrzenia toczyły ze sobą walkę. Dziewczyna po pewnym czasie podniosła głos.

- Pójdę po niego. – zaproponowała

Jednak czarnowłosy szybko wybił jej ten pomysł z głowy.

- Ja się tym zajmę.

Ze złością postawił stopę przed drzwiami chłopaka. Nacisnął delikatnie klamkę, i wszedł do środka.

- Jakim idiotą trzeba być, żeby nie zamykać własnego pokoju na noc. – powiedział do siebie .

Szybko zatkał dłonią usta i nos. – Co za bałagan.. – wyszeptał , kopiąc leżącą obok niego koszulkę bruneta.

Wszedł dalej i w końcu  ujrzał leżącego na łóżku Erena. Spał sobie w najlepsze, mrucząc coś pod nosem, zrzucił pościel na ziemię.

Kapral podniósł kącik ust do góry, kiedy spostrzegł, że chłopak nie ma na sobie niczego prócz bielizny.

- Nauczę cię punktualności. – skierował się do kuchni

Nalał do miski zimnej wody, i niczym kot wkradł się do sypialni zielonookiego.

Szybkim ,zamaszystym ruchem wylał całą zawartość wprost na niego.

Brunet zerwał się jak poparzony, spazmatycznie łapiąc powietrze do  płuc.

- Myślę, że żołnierz nie powinien tak długo spać. – na sam widok jego oczu Eren 

dostał gęsiej skórki.

- Przepraszam! – krzyknął zawstydzony..

Kruk prychnął pod nosem. -  Przestań ciągle przepraszać. Masz tutaj straszny bałagan.. czy  ta podłoga widziała kiedyś miotłę?  - przeniósł wzrok na 

ubierającego się chłopaka.

- Nie miałem czasu, żeby posprzątać. Ale dzisiaj na pewno to zrobię.

- To irytujące , że muszę ci o tym przypominać... zresztą dzisiaj i tak tego nie zrobisz.. Jesteś gotowy?

- Tak , ale gdzie właściwie idziemy? – zapytał zdezorientowany

Kruk zerknął na niego kątem oka.

- Wyjeżdżasz na swoją pierwszą misję. – zaczął mówić, ale jego uwagę przykuł źle zapięty mundur chłopaka.

- Nawet tego nie potrafisz porządnie zrobić? – poddenerwowany Kapral przybliżył się do chłopaka i zaczął powoli rozpinać guziki jego kurtki.

- C-co Pan wyprawia...? – speszył się

Rivaille w ciszy znów zaczął ją zapinać. Robił to bardzo starannie, liczył się każdy szczegół.

- Teraz możemy iść. – oznajmił odchodząc od chłopaka.

Eren starał się uspokoić bicie swojego serca. Ponieważ było tak niebezpiecznie szybkie..

- Dokąd idziemy?  - zapytał , uśmiechając się do czarnowłosego.

- Kapralu. – poprawił go szybko.

- Huh?

- Zapomniałeś dodać „Kapralu”.

- Um.. dokąd idziemy KAPRALU.  – na ostatni wyraz padł akcent.

- Pozostali żołnierze na nas czekają.

Mikasa odetchnęła z ulgą widząc swojego brata.

- Khr.. deszcz zaczyna padać.. – brunet starł z czoła kroplę wody.

- Nie jesteś z cukru. – odparł zimno Levi – Mówiłem ci , że masz jechać daleko za mną?

- Nie mówiłeś. – kapral wziął głęboki oddech , zakładając na głowę kaptur.

Rivaille oddalił się od niego na dość znaczną odległość.

- Znów tak się zachowuje.. zimny drań. – mruknęła Hanji , podjeżdżając do zasmuconego chłopaka.

- Dlaczego jest dla mnie taki oschły? Przecież nic mu nie zrobiłem..  – zadręczał się brunet.

Kobieta zaśmiała się cicho. – Ty tak na serio? Jeny, jesteś naprawdę niesamowity.

- Powiedziałem coś nie tak? – zdziwił się

- Czego ty się po nim spodziewałeś? On jest taki dla wszystkich. – kobieta poprawiła swoje okulary

- Ach.. rozumiem. – szepnął,  wpatrując się przed siebie.

Lał bardzo rzęsisty deszcz. Był tak silny, że gdy opadał na żołnierzy, czuli delikatnie ukłucia.

Nagle Kapral zatrzymał się , przed dużym stojącym na zupełnym pustkowi domu. Powietrze było tak wilgotne, że trudno było złapał głębszy oddech.

- Zatrzymamy się. Deszcz powinien niedługo minąć. – wszyscy zgodnie zsiedli z koni.

Eren przyglądał się starej chacie.

- Nie stój tak jak słup soli. Sprawdź czy jest w nim bezpiecznie.

Brunet spojrzał na Kaprala z lekką irytacją.

- Czy on nie mógł sam tam wejść? – mruknął brunet, siadając obok Jean’a.

Chłopak zaśmiał się głośno.

- Podobno niezły z niego pedancik. Zresztą wydaje mi się, że ma coś nie tak z głową.. może jakaś trauma  z dzieciństwa. – zamyślił się

- Trauma z dzieciństwa...?

- Mhm .. lepiej na niego uważać.

Jean uśmiechnął się do bruneta.

- A ty po co tutaj przylazłaś? – warknął widząc dosiadającą się Sashę.

Dziewczyna zignorowała go , przez co chłopak wkurzył się jeszcze bardziej.

- Ciekawe kiedy przestanie padać.. – wyszeptał do siebie Eren , wpatrując się w szybę okna.

Co chwilę spływały po niej ogromne krople.

- Eren jesteś głodny? – zapytała nagle Mikasa , spoglądając na siedzącego samotnie brata.

Chłopak zaczerwienił się , kiedy usłyszał pytanie czarnowłosej. Spostrzegł, że prawie wszyscy żołnierze śmieją się w ukryciu.

- Zawsze tak reagujesz na okazywaną wobec ciebie troskę? – zakpił Kapral spoglądając na bruneta.

Eren nie odpowiedział na pytanie Kaprala. Nadal siedział w ciszy.

- Dobrze się czujesz? – zapytała Mikasa, siadając obok chłopaka.

Brunet spojrzał na nią, i uśmiechnął się delikatnie.

- Zamyśliłem się. .

- Zostajemy tutaj?! – krzyknęła zdziwiona Hanji

- Tak. – odparł Kapral – Nie ma sensu jechać w takim deszczu.

- To musimy wybrać sobie pokoje, tak? – Jean spojrzał na Sashe .

- Wykluczone! – warknęła – Nie będę z tobą w jednym pokoju.

Mikasa westchnęła zirytowana. – Wytrzymacie tą jedną noc.

- A ty Mika- chan.. z kim będziesz? – pisnęła dziewczyna

- Ze mną. – zza jej pleców wyłoniła się Hanji.

- Armin?  - zapytała Mikasa

- Z Erwinem. – odparł chłopak cicho

Wszyscy spojrzeli na Erena.

- Huh?  - chłopak zamrugał kilkakrotnie.

Przełknął ślinę czując na sobie wzrok Kaprala.

- Ale z niego szczęściarz.. – sarknął Jean

- Tylko jedno łóżko?! – krzyknął Eren

- Przestań się wydzierać. Głowa mnie boli. – Kapral powoli rozpinał swój mundur..

Brunet przyglądał się tej czynności. 

- Na co się tak gapisz? Rozściel to łóżko. – syknął