Rozdział 13 SNK - Normalna nienormalność.

Doskonale zdawał sobie sprawę, że nie poradziłby sobie bez niego. Nieśmiało spoglądał na leżącego cicho Kaprala. Czarnowłosy wypluł z ust zakrzepłą krew.

- Zabije te cholerne psy. – warknął 

Od dwóch godzin nieustannie słyszeli szczekanie psów. W miejscu gdzie się znajdowali ten dźwięk idealnie odbijał się od ścian i docierał do ich uszu.

- Musimy się stąd wydostać. – oznajmił cicho Eren czekając na odpowiedź Kaprala.

Ten spojrzał na niego i kiedy znów pozbył się zalegając w płucach krwi podniósł głos.

- W moim stanie będzie ciężko, a sam nie dasz sobie rady. – odparł podnosząc się odrobinę na łokciach. Nie czuł się za dobrze, ale się do tego nie przyznawał.

Sięgnął po szmatę  leżącą na brudnej od kurzu posadzce i zmoczył ją w lodowatej wodzie. Starł z twarzy krew.

Eren przyglądał się temu wszystkiemu z boku.

- Co takiego Ci zrobili? – zapytał zlękniony

Kapral spojrzał na niego i odłożył kawałek materiału.

- Nic Ci do tego. Ciesz się, że żyjesz. – odrzekł oschle kładąc się na plecach.

Wpatrywał się w oblepiony pajęczynami sufit i był prawie pewien, że zaraz zwymiotuje. Tym razem zwykły kaszel zamienił się w duszący ucisk na gardło.

Eren podbiegł do niego i podniósł go odrobinę. Zauważył, że Levi jest nieprzytomny.

- Potrzebuję pomocy! – krzyknął opuszczając go znów na plecy.

Był bardzo blady i nie dawał oznak życia. W panice przytknął ucho do jego ust.

Oddychał. Eren na chwilę przestał ze strachu.

- Niech ktoś do cholery jasnej tu przyjdzie! – warknął wściekły uderzając pięściami o twardą ścianę. 

Wiedział, że jeśli nie zdoła wydostać się stąd to również tak skończy. I wtedy obydwoje będą martwi. Nie chciał jednak zrobić tej jednej zakazanej rzeczy..

Eren wiedział kim jest i co w sobie nosi. Był normalnym człowiekiem odczuwał wszelkie emocje ale jedyna rzeczy jaka różniła go od innych była bestia.

Zamieniał się w niszczycielską bestię kiedy wpadł  w nieposkromniony szał. Zabijał wszystko. Tak zabił najbliższych. Uznano go za zagrożenie i ścigano. Nie mieli jednak nic więcej oprócz zeznań świadków. To jednak wystarczało.

Nagle usłyszał idące w stronę drzwi kroki. A po chwili ujrzał postawnego mężczyznę o kruczo czarnych włosach spiętych w warkocz.

Jego niebieskie przejrzyste tęczówki wpatrywały się w klęczącego nad Kapralem Erena.

- Mnie też dziwi, że to wszystko przeżył. – uśmiechnął się w dziwny niezrozumiały sposób.

- Wypuść nas stąd. – odparł Eren stając naprzeciw niego.

- Czuję się zaszczycony, że mogę przebywać w jednym pomieszczeniu z tak ludzką bestią. – te słowa przeszyły serce bruneta na wylot.

- Nie jestem bestią… - wyszeptał zaciskając pięści

Mężczyzna zbliżył się kilka kroków.

- Powiedz mi tylko.. sprawiło Ci satysfakcję zabicie członków rodziny? Chciałbym to zobaczyć.. – wyszeptał a jego dłoń znalazła się na policzku milczącego bruneta.

I wszystko w jednej sekundzie pokryło się oślepiającym światłem.

Znienawidzona część Erena była na wolności. Tak słaby jest w kontrolowaniu gniewu. To był sen.. piękny sen. Przecież jest na polanie ze swoją rodziną, czuję się taki szczęśliwy

Nagle to wszystko zamieniło się w koszmar. Pochłonęła go

Otworzył sklejone nie swoją krwią powieki. Pierwsze co ujrzał to wpatrujące się w niego oczy Kaprala.

- Miałem piękny sen..  – wyszeptał uśmiechając się delikatnie

Poczuł silne pieczenie na policzku.

- Piękny sen? Zobacz co stało się przez twoją wrodzoną nieudolność.- odparł podnosząc chłopaka.

Eren otworzył usta czując w żyłach przypływ adrenaliny.

- Zabiłem.. zabiłem ich wszystkich? To na pewno nie moja sprawka.. ja przecież ja spałem..

Krew.. martwe rozerwane i pozbawione kształtów ciała leżały wszędzie.

Można je liczyć w dziesiątkach.

- Uspokuj się. Musimy stąd jak najszybciej uciec. Inaczej będziemy mieli problemy. – powiedział spokojnym głosem próbując doprowadzić chłopaka do ładu.

- On miał rację… - szepnął do siebie wycierając cieknące po policzkach łzy.

- Kto? Kto miał do cholery rację?! – warknął

- Ktoś przyszedł do mnie zaraz przed tym wszystkim… -łkał chłopak – nazwał mnie ludzką bestią. Wtedy się nie zgodziłem ale teraz przyznaje mu rację.

Znów poczuł uderzenie ale tym razem Levi pociągnął go za sobą do ciemnego lasu.

Kiedy oddalili się z miejsca rzezi Kapral pchnął chłopaka na drzewo tak ,że Eren uderzył w nie plecami.

- Zostaw mnie.. – wyszeptał słabo kiedy Kapral przycisnął go mocniej

- Mam dość twojego pieprzenia. Nigdy nic nie osiągniesz zachowując się w ten sposób. – odparł naruszając intymną strefę bruneta.

- Co ty wyprawiasz.. – szepnął jednak nie potrafił się oprzeć

Jego źrenice w jednej sekundzie dwukrotnie się powiększyły.

Poczuł zimne, miękkie usta Leviego na swoich.

- Zamknij się i chociaż raz bądź w czymś dobry. – uciszył go